2010-10-09

06.10.2010

Tytułowy dzień zapamiętam jako jeden z najgorszych w moim życiu, równo o 15:10 Selma zasnęła na zawsze. Choroba nerek okazała się na tyle poważna, że nic nie dało się zrobić. Kiedy moje maleństwo dostało drgawek i zaczęło się dusić na moich rękach, postanowiłyśmy z Panią Doktor jej pomóc. Na zawsze pozostanie w moim sercu...

Autor: o
Etykiety:

5 komentarzy:

  1. zuziucha9 października 2010 20:03

    Szczerze współczuję, tymbardziej że mam za sobą już nie jedno takie przeżycie.

    OdpowiedzUsuń
  2. Wiewióra9 października 2010 22:30

    Bardzo mi przykro. Choroba nerek powaliła tez mojego psa. Po kilku tygodniowych dializach musieliśmy ją uśpić... wiem co czujesz. Współczuję.

    OdpowiedzUsuń
  3. Kasia9 października 2010 23:42

    Moje wyrazy wspolczucia kochana. Jest to bardzo przykre...stracic kochanego czworonoznego czlonka rodziny...ale pomysl ze pomoglas jej bo juz sie nie meczy...
    Xxx

    OdpowiedzUsuń
  4. Jo-hanah z Wrzosowej Polany10 października 2010 08:53

    Chiemrko! Twoja Selma harcuje teraz w kocim raju. Może jej życie było krótkie, ale za to szczęśliwe dzięki Tobie.
    Ściskam mocno

    OdpowiedzUsuń
  5. Dekupażownia Jagodzianki12 października 2010 18:43

    Ciepło Cię przytulam...

    Pozdrawiam, Jagodzianka.

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)